Dreißiger-Abschnitt 441

[Zu Dreißiger 440]

441,1      Habt ir geprüevet noch sîn art?       
441,2      oder wiest bewendet iwer vart?"
441,3         er sprach zer meide wol geborn
441,4      "dâ hân ich freude vil verlorn.
441,5      der grâl mir sorgen gît genuoc.
441,6      ich liez ein lant da ich krône truoc,
441,7      dar zuo dez minneclîchste wîp:
441,8      ûf erde nie schœner lîp
441,9      wart geborn von menneschlîcher fruht.
441,10      ich sen mich nâch ir kiuschen zuht,
441,11      nâch ir minne ich trûre vil;
441,12      und mêr nâch dem hôhen zil,
441,13      wie ich Munsalvæsche mege gesehn,
441,14      und den grâl: daz ist noch ungeschehn.
441,15      niftel Sigûn, du tuost gewalt,
441,16      sît du mîn kumber manecvalt
441,17      erkennest, daz du vêhest mich."
441,18      diu maget sprach "al mîn gerich
441,19      sol ûf dich, neve, sîn verkorn.
441,20      du hâst doch freuden vil verlorn,
441,21      sît du lieze dich betrâgen
441,22      umb daz werdeclîche vrâgen,
441,23      unt der süeze Anfortas
441,24      dîn wirt unt dîn gelücke was.
441,25      hete dir vrâgen wunsch bejagt:
441,26      nu muoz dîn freude sîn verzagt,
441,27      unt al dîn hôher muot erlemt.
441,28      dîn herze sorge hât gezemt,
441,29      diu dir vil wilde wære,
441,30      hetest gevrâgt der mære."
  [Zu Dreißiger 442]