441,1
|
Habt ir geprüevet noch sîn art? |
|
|
441,2
|
oder wiest bewendet iwer vart?" |
441,3
|
er sprach zer meide wol geborn |
441,4
|
"dâ hân ich freude vil verlorn. |
441,5
|
der grâl mir sorgen gît genuoc. |
441,6
|
ich liez ein lant da ich krône truoc, |
441,7
|
dar zuo dez minneclîchste wîp: |
441,8
|
ûf erde nie sô schœner lîp |
441,9
|
wart geborn von menneschlîcher fruht. |
441,10
|
ich sen mich nâch ir kiuschen zuht, |
441,11
|
nâch ir minne ich trûre vil; |
441,12
|
und mêr nâch dem hôhen zil, |
441,13
|
wie ich Munsalvæsche mege gesehn, |
441,14
|
und den grâl: daz ist noch ungeschehn. |
441,15
|
niftel Sigûn, du tuost gewalt, |
441,16
|
sît du mîn kumber manecvalt |
441,17
|
erkennest, daz du vêhest mich." |
441,18
|
diu maget sprach "al mîn gerich |
441,19
|
sol ûf dich, neve, sîn verkorn. |
441,20
|
du hâst doch freuden vil verlorn, |
441,21
|
sît du lieze dich betrâgen |
441,22
|
umb daz werdeclîche vrâgen, |
441,23
|
unt dô der süeze Anfortas |
441,24
|
dîn wirt unt dîn gelücke was.
|
441,25
|
dâ hete dir vrâgen wunsch bejagt: |
441,26
|
nu muoz dîn freude sîn verzagt, |
441,27
|
unt al dîn hôher muot erlemt. |
441,28
|
dîn herze sorge hât gezemt, |
441,29
|
diu dir vil wilde wære, |
441,30
|
hetest dô gevrâgt der mære." |
|