Dreißiger-Abschnitt 417

[Zu Dreißiger 416]

417,1         Dô sprach der fürste Liddamus       
417,2      "waz solt der in mîns hêrren hûs,
417,3      der im sînen vater sluoc
417,4      und daz laster im so nâhe truoc?
417,5      ist mîn hêrre wert bekant,
417,6      daz richt alhie sîn selbes hant.
417,7      gelt ein tôt den andern tôt.
417,8      ich wæne gelîche sîn die nôt."
417,9         nu seht ir wie Gâwân stuont:
417,10      alrêst was im grôz angest kuont.
417,11         dô sprach Kingrimursel
417,12      "swer mit der drô wær snel,
417,13      der solt och gâhen in den strît.
417,14      ir habt gedrenge oder wît,
417,15      man mac sich iwer lîhte erwern.
417,16      hêr Liddamus, vil wol ernern
417,17      trûwe ich vor iu disen man:
417,18      swaz iu der hete getân,
417,19      ir liezetz ungerochen.
417,20      ir habt iuch gar versprochen.
417,21      man sol iu wol gelouben
417,22      daz iuch nie mannes ougen
417,23      gesâhn ze vorderst man streit:
417,24      iu was ie strîten wol leit
417,25      daz ir der fluht begundet.
417,26      dennoch ir mêr wol kundet:
417,27      swâ man ie gein strîte dranc,
417,28      tæt ir wîbes widerwanc.
417,29      swelch künec sich læt an iwern rât,
417,30      vil twerhes dem diu krône stât.
  [Zu Dreißiger 418]