Dreißiger-Abschnitt 522

[Zu Dreißiger 521]

522,1      Wellestu behalten dînen lîp,       
522,2      diz trügehafte wîp
522,3      rîten unde kêr von ir.
522,4      nu prüeve selbe ir rât an mir.
522,5      doch möht ich harte wol genesen,
522,6      ob ich ruowe solte wesen.
522,7      des hilf mir, getriwer man."
522,8      sprach mîn hêr Gâwân
522,9      "nim aller miner helfe wal."
522,10      "hie nâhen stêt ein spitâl:"
522,11      alsô sprach der rîter wunt:
522,12      "kœme ich dar in kurzer stunt,
522,13      möht ich ruowen lange zît.
522,14      mîner friundîn runzît
522,15      hab wir noch stênde al starkez hie:
522,16      nu heb si drûf, mich hinder sie."
522,17         dô bant der wol geborne gast
522,18      der frouwen pfärt von dem ast:
522,19      er woldez ziehen nâher ir.
522,20      der wunde sprach "hin dan von mir!
522,21      wie ist iuch tretens mich gâch?"
522,22      er zôhz ir verr: diu frowe gienc nâch,
522,23      sanfte unt doch niht drâte,
522,24      al nâch ir mannes râte.
522,25      Gâwân ûf daz pfärt si swanc.
522,26      innen des der wunde rîter spranc
522,27      ûf Gâwânes kastelân.
522,28      ich wæne daz was missetân.
522,29      er unt sîn frouwe riten hin:
522,30      daz was ein sündehaft gewin.
  [Zu Dreißiger 523]