Dreißiger-Abschnitt 251

[Zu Dreißiger 250]

251,1      Ich wæn, hêr, diust iu niht bekant.       
251,2      Munsalvæsche ist si genant.
251,3      der bürge wirtes royâm,
251,4      Terre_de_Salvæsche ist sîn nam.
251,5      ez brâhte der alte Tyturel
251,6      an sînen sun. rois Frimutel,
251,7      sus hiez der werde wîgant:
251,8      manegen prîs erwarp sîn hant.
251,9      der lac von einer tjoste tôt,
251,10      als im diu minne dar gebôt.
251,11      der selbe liez vier werdiu kint.
251,12      rîcheit driu in jâmer sint:
251,13      der vierde hât armuot,
251,14      durch got für sünde er daz tuot.
251,15      der selbe heizet Trevrizent.
251,16      Anfortas sîn bruoder lent:
251,17      der mac gerîten noch gegên
251,18      noch geligen noch gestên.
251,19      der ist ûf Munsalvæsche wirt:
251,20      ungenâde in niht verbirt."
251,21         si sprach "hêr, wært ir komen dar
251,22      zuo der jæmerlîchen schar,
251,23      wære dem wirte worden rât
251,24      vil kumbers den er lange hât."
251,25      der Wâleis zer meide sprach
251,26      "grœzlîch wunder ich sach,
251,27      unt manege frouwen wol getân."
251,28      der stimme erkante si den man.
251,29         Dô sprach si "du bist Parzivâl.
251,30      nu sage et, sæhe du den grâl
  [Zu Dreißiger 252]