251,1
|
Ich wæn, hêr, diust iu niht bekant. |
|
|
251,2
|
Munsalvæsche ist si genant. |
251,3
|
der bürge wirtes royâm, |
251,4
|
Terre_de_Salvæsche ist sîn nam. |
251,5
|
ez brâhte der alte Tyturel |
251,6
|
an sînen sun. rois Frimutel, |
251,7
|
sus hiez der werde wîgant: |
251,8
|
manegen prîs erwarp sîn hant. |
251,9
|
der lac von einer tjoste tôt, |
251,10
|
als im diu minne dar gebôt. |
251,11
|
der selbe liez vier werdiu kint. |
251,12
|
bî rîcheit driu in jâmer sint: |
251,13
|
der vierde hât armuot, |
251,14
|
durch got für sünde er daz tuot. |
251,15
|
der selbe heizet Trevrizent. |
251,16
|
Anfortas sîn bruoder lent: |
251,17
|
der mac gerîten noch gegên |
251,18
|
noch geligen noch gestên. |
251,19
|
der ist ûf Munsalvæsche wirt: |
251,20
|
ungenâde in niht verbirt." |
251,21
|
si sprach "hêr, wært ir komen dar |
251,22
|
zuo der jæmerlîchen schar, |
251,23
|
sô wære dem wirte worden rât |
251,24
|
vil kumbers den er lange hât." |
251,25
|
der Wâleis zer meide sprach |
251,26
|
"grœzlîch wunder ich dâ sach, |
251,27
|
unt manege frouwen wol getân." |
251,28
|
bî der stimme erkante si den man. |
251,29
|
Dô sprach si "du bist Parzivâl. |
251,30
|
nu sage et, sæhe du den grâl |
|