Dreißiger-Abschnitt 307

[Zu Dreißiger 306]

307,1      spien sim für sîn houbtloch.       
307,2      Cunnewâr gap im mêr dennoch,
307,3      einen tiweren gürtel fier.
307,4      mit edelen steinen manec tier
307,5      muose ûzen ûf dem borten sîn:
307,6      diu rinke was ein rubîn.
307,7      wie was der junge âne bart
307,8      geschicket, do er gegürtet wart?
307,9      diz mære giht, wol genuoc.
307,10      daz volc im holdez herze truoc:
307,11      swer in sach, man oder wîp,
307,12      die heten wert sînen lîp.
307,13         der künec messe het gehôrt:
307,14      man sach Artûsen komen dort
307,15      mit der tavelrunder diet,
307,16      der neheiner valscheit nie geriet.
307,17      die heten alle ê vernomn,
307,18      der rôte rîter wære komn
307,19      in Gâwânes poulûn.
307,20      dar kom Artûs der Bertûn.
307,21         der zerblûwen Antanor
307,22      spranc dem künege allez vor,
307,23      unz er den Wâleis ersach.
307,24      den vrâgter "sît irz der mich rach,
307,25      und Cunnewâren de Lâlant?
307,26      vil prîses giht man iwerre hant.
307,27      Keie hât verpfendet:
307,28      sîn dröun ist nu gelendet.
307,29      ich fürhte wênec sînen swanc:
307,30      der zeswe arm ist im ze kranc."
  [Zu Dreißiger 308]