189,1
|
dar nâch er güetlîch an mich sach, |
|
|
189,2
|
sît uns ze sitzen hie geschach: |
189,3
|
er hât sich zuht gein mir enbart. |
189,4
|
mîn rede ist alze vil gespart: |
189,5
|
hie sol niht mêr geswigen sîn." |
189,6
|
zir gaste sprach diu künegîn |
189,7
|
"hêrre, ein wirtîn reden muoz. |
189,8
|
ein kus erwarp mir iwern gruoz, |
189,9
|
ouch but ir dienst dâ her în: |
189,10
|
sus sagte ein juncfrouwe mîn. |
189,11
|
des hânt uns geste niht gewent: |
189,12
|
des hât mîn herze sich gesent. |
189,13
|
hêrre, ich vrâge iuch mære, |
189,14
|
wannen iwer reise wære." |
189,15
|
"frouwe, ich reit bî disem tage |
189,16
|
von einem man, den ich in klage |
189,17
|
liez, mit triwen âne schranz. |
189,18
|
der fürste heizet Gurnamanz, |
189,19
|
von Grâharz ist er genant. |
189,20
|
dannen reit ich hiut in ditze lant." |
189,21
|
alsus sprach diu werde magt. |
189,22
|
"hetz anders iemen mir gesagt, |
189,23
|
der volge wurde im niht verjehn, |
189,24
|
deiz eines tages wære geschehn: |
189,25
|
wan swelch mîn bote ie baldest reit, |
189,26
|
die reise er zwêne tage vermeit. |
189,27
|
Sîn swester was diu muoter mîn, |
189,28
|
iwers wirtes. sîner tohter schîn |
189,29
|
sich ouch vor jâmer krenken mac. |
189,30
|
wir haben manegen sûren tac |
|