Dreißiger-Abschnitt 302

[Zu Dreißiger 301]

302,1         Dô diu faile wart der zaher dach,       
302,2      daz ir Parzivâl niht sach,
302,3      im gap her wider witze sîn
302,4      von Pelrapeir diu künegîn:
302,5      diu behielt iedoch sîn herze dort.
302,6      nu ruochet hœren sîniu wort.
302,7         er sprach "ôwê frowe unde wîp,
302,8      wer hât benomn mir dînen lîp?
302,9      erwarp mit rîterschaft mîn hant
302,10      dîn werde minn, krôn unde ein lant?
302,11      bin ichz der dich von Clâmidê
302,12      lôste? ich vant ach unde wê,
302,13      und siufzec manec herze frebel
302,14      in dîner helfe. ougen nebel
302,15      hât dich liehter sunnen hie
302,16      mir benomn, jan weiz ich wie."
302,17         er sprach "ôwê war kom mîn sper,
302,18      daz ich mit mir brâhte her?"
302,19      sprach mîn hêr Gâwân
302,20      "hêrre, ez ist mit tjost vertân."
302,21      "gein wem?" sprach der degen wert.
302,22      "irn habt hie schilt noch dez swert:
302,23      waz möht ich prîss an iu bejagen?
302,24      doch muoz ich iwer spotten tragen:
302,25      ir biet mirz lîhte her nâch paz.
302,26      etswenne ich ouch vor tjost gesaz.
302,27      vinde ich nimmer an iu strît,
302,28      doch sint diu lant wol wît,
302,29      ich mac prîs und arbeit holen,
302,30      beidiu freude und angest dolen."
  [Zu Dreißiger 303]