22,1
|
daz er den prîs übr manegiu lant |
|
|
22,2
|
hete al ein zuo sîner hant." |
22,3
|
"nu sih et wenne oder wie, |
22,4
|
und füeg daz er mich spreche hie. |
22,5
|
wir hân doch fride al disen tac; |
22,6
|
dâ von der helt wol rîten mac |
22,7
|
her ûf ze mir: od sol ich dar? |
22,8
|
er ist anders denne wir gevar: |
22,9
|
ôwî wan tæte im daz niht wê! |
22,10
|
daz het ich gerne erfunden ê: |
22,11
|
op mirz die mîne rieten, |
22,12
|
ich solt im êre bieten. |
22,13
|
geruochet er mir nâhen, |
22,14
|
wie sol ich in enphâhen? |
22,15
|
ist er mir dar zuo wol geborn, |
22,16
|
daz mîn kus niht sî verlorn?" |
22,17
|
"frowe, erst für küneges künne erkant: |
22,18
|
des sî mîn lîp genennet phant. |
22,19
|
Frowe, ich wil iwern fürsten sagn, |
22,20
|
daz si rîchiu kleider tragn, |
22,21
|
und daz si vor iu bîten |
22,22
|
unz daz wir zuo ziu rîten. |
22,23
|
daz saget ir iweren frouwen gar. |
22,24
|
wan swenne ich nu hin nider var, |
22,25
|
sô bring ich iu den werden gast, |
22,26
|
dem süezer tugende nie gebrast." |
22,27
|
harte wênic des verdarp: |
22,28
|
vil behendeclîchen warp |
22,29
|
der marschalc sîner frouwen bete. |
22,30
|
balde wart dô Gahmurete |
|