290,1
|
der noch dort ûze tjoste gert. |
|
|
290,2
|
sîn lîp ist ouch wol prîses wert." |
290,3
|
Keye der küene man |
290,4
|
brâhtz mære für den künec sân, |
290,5
|
Segramors wære gestochen abe,
|
290,6
|
unt dort ûze hielt ein strenger knabe, |
290,7
|
der gerte tjoste reht als ê. |
290,8
|
er sprach, "hêr, mir tuot immer wê, |
290,9
|
sol ers genozzen scheiden hin. |
290,10
|
ob ich iu sô wirdec pin, |
290,11
|
lât mich versuochen wes er ger, |
290,12
|
sît er mit ûf gerihtem sper |
290,13
|
dort habt vor iwerm wîbe. |
290,14
|
nimmer ich belîbe |
290,15
|
in iwerem dienste mêre: |
290,16
|
tavelrunder hât unêre, |
290,17
|
ob manz im niht bezîte wert. |
290,18
|
ûf unsern prîs sîn ellen zert. |
290,19
|
nu gebt mir strîtes urloup. |
290,20
|
wær wir alle blint oder toup, |
290,21
|
ir soltz im weren: des wære zît." |
290,22
|
Artûs erloubte Keien strît. |
290,23
|
gewâpent wart der scheneschalt. |
290,24
|
dô wolder swenden den walt |
290,25
|
mit tjost ûf disen kumenden gast. |
290,26
|
der truoc der minne grôzen last: |
290,27
|
daz fuogte im snê unde bluot. |
290,28
|
ez ist sünde, swer im mêr nu tuot. |
290,29
|
ouch hâts diu minne kranken prîs: |
290,30
|
diu stiez ûf in ir krefte rîs. |
|